Gholipour Kovich, S., & LIVARJANI, S., & Hoseyninasab, D. (2019). Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on the Symptoms of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) and Academic Procrastination of Adolescents with ADHD.

مقدمه و اهداف: درمان پذیرش و تعهد، اخیرا در درمان کودکان و نوجوانان مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر علائم نقص توجه/بیش فعالی و تعلل ورزی نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. مواد و روش ها: در قالب یک طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل 16 نوجوان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی از بین مراجعان مراکز روانپزشکی و درمانی شهر تبریز و با توجه معیارهای ورود انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش یا کنترل جایگزین شدند (هر گروه 8 نفر). پرسش نامه علائم مرضی کودک (CSI-4) و آزمون تعلل ورزی تحصیلی سواری بر روی هر سه گروه اجرا شد و سپس نوجوانان گروه آزمایش در 10 جلسه هفتگی انفرادی درمان پذیرش و تعهد شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد و سپس ابزارهای پژوهش مجددا بر روی همه نفرات اجرا شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس مربوط به اثربخشی درمان پذیرش و تعهد نشان داد که تاثیر این مداخله بر نقص توجه معنادار نبوده، ولی بر بیش فعالی/تکانشگری معنادار است. همچنین طبق یافته های مربوط به اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تعلل ورزی حاکی از کاهش تعلل ورزی عمدی، ناشی از خستگی و بی برنامگی و نمره کل تعلل ورزی در مرحله پس از درمان بود. نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر حاکی از اثربخشی پذیرش و تعهد بر علائم بیش فعالی/تکانشگری این اختلال و همچنین تعلل ورزی بوده و نویدبخش است.

Background and Aim: ACT, as a promising approach, has received a lot of attention in the treatment of children and adolescents problem. The aim of the present study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on ADHD symptoms and academic procrastination of ADHD adolescents. Materials and Methods: Following a pretest-posttest with control group quasi-experimental design, 16 adolescents with ADHD were selected from among clients of Psychiatric and Psychological Service centers with regard to the inclusion criteria and then randomly assigned into experimental (n=8) or control groups (n=8). Child Symptom Index (CSI-4) and Savari’ s Academic Procrastination Scale were completed prior to the interventions by all participants and then participants of experiment group individually received a 10-session ACT intervention, while control group received no intervention. After the intervention, the in instruments were completed by participants again. Results: The results of covariance analysis showed that the intervention had no significant effect on inattentiveness, but it was effective on hyperactivity/impulsivity. Also, the results showed that interventions reduced deliberate procrastination, caused by physical-mental fatigue and lack of schedule, and the total score of procrastination. Conclusion: , Findings implicate that ACT is effective and promising intervention, specially for hyperactivity/impulsivity symptoms and procrastination.