Development of problem-solving training program based on acceptance and commitment therapy in adolescents and young adults with amphetamine addiction

The aimed of this research were to develop the Problem solving training program based on Acceptance and Commitment Therapy in adolescents and young adults with amphetamine addiction (PST-ACT) and to test the effectiveness of the PST program. The sample consisted of 30 men with amphetamine addiction, in Pianpitak Drug Free House, Amphoe Phanom Sarakham, Chachoengsao, age 14-25 years old. The sample was randomized by using random assignment and matching into two groups: an experimental and a control group, 15 persons in each group. The research instruments were 1) the PST-ACT program, which was design by the researcher. 2) The Social Problem Solving Inventory Revised-short from: SPSI-R short from Thai version. 3) The Wisconsin card sorting (WCST-64). The experimental group received the PST program 3 times per week and the control group received the drawing activities during the same period. The assessments were done in 3 phases: pretest, posttest and follow-up. The data were statistically analyzed by utilizing a repeated measures analysis of variance and paired-different test by Bonferroni method.

The results revealed that the interaction between the experimental methodology and the dura amphetamine addiction in the experimental group had the mean score of problem solving higher the those in the control group in the posttest and follow-up with statistically significant at .05 level. Adolescents and young adults with amphetamine addiction in the experimental group had the mean score of problem solving in the posttest and follow-up higher than the pretest with statistically significant at .05 level. It was concluded that the PST-ACT program had the effectiveness on enhancing problem solving in adolescents and young adults with amphetamine addiction.

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาโปรแกรมฝึกคิดแก้ปัญหาโดยทฤษฎีการยอมรับและพันธะสัญญาในวัยรุ่นและผู้ใหญ่ ตอนต้นที่เสพติดสารแอมเฟตามีนและเพื่อทดสอบประสิทธิผลของโปรแกรมฝึกคิดแก้ปัญหาของวัยรุ่นและผู้ใหญ่ตอนต้นที่เสพติด สารแอมเฟตามีน กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้ชาย ที่เคยใช้สารเสพติดประเภทแอมเฟตามีนที่มีอายุระหว่าง 14-25 ปีและอยู่ในสถานบาบัด ฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติด บ้านเพียรพิทักษ์ อาเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา จานวน 30 คน สุ่มอย่างง่ายและจับคู่คะแนนเป็นก ลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คนเครื่องมือวิจัยได้แก่ 1)โปรแกรมฝึกคิดแก้ปัญหาโดยทฤษฎีการยอมรับและพันธะสัญญา ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น 2)แบบวัดการคิดแก้ปัญหาทางสังคมฉบับปรับปรุงแบบสั้น ฉบับภาษาไทยและ 3)แบบทดสอบวิสคอนซินการ์ด ซอร์ติ้ง 64 กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมฝึกคิดแก้ปัญหาโดยทฤษฎีการยอมรับและพันธะสัญญา จานวน 9 ครั้ง ครั้งละ 50 นาที สัปดาห์ละ 3 ครั้ง 3 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับกิจกรรมการวาดภาพ การประเมินการคิดแก้ปัญหาแบ่งเป็น 3 ระยะได้แก่ ก่อน การทดลอง หลังการทดลองและติดตามผล 2 สัปดาห์ สถิติที่ใช้คือการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้าหนึ่งตัวแปรระหว่างกลุ่มและหนึ่งตัวแปรภายในกลุ่มและทดสอบความแตกต่างรายคู่แบบบองเฟอรอนี

ผลการวิจัยพบว่า มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการทดลองกับระยะเวลาของการทดลองอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 วัยรุ่นและผู้ใหญ่ตอนต้นที่เสพติดสารแอมเฟตามีนที่ได้รับโปรแกรมฝึกคิดแก้ปัญหาโดยทฤษฎีการยอมรับและพันธะสัญญามีการคิดแก้ปัญหาสูงกว่ากลุ่มควบคุมทั้งหลังการทดลองและเมื่อสิ้นสุดการติดตามผลอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05และกลุ่มทดลอง มีการคิดแก้ปัญหาหลังการทดลองและเมื่อสิ้นสุดการติดตามผลสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปได้ ว่าโปรแกรมฝึกคิดแก้ปัญหาโดยทฤษฎีการยอมรับและพันธะสัญญามีประสิทธิภาพในการเพิ่มทักษะการคิดแก้ปัญหาของวัยรุ่นและ ผู้ใหญ่ตอนต้นที่เสพติดสารแอมเฟตามีน