Hajikaram, A., Ghamari, M., & Amirimajd, M. (2019). Comparison Between the Effects of Group Based ACT and Group Based Reality Therapy on Work-Family Conflict & Psychological Well-Being of Married Female Staffs. The Journal of Kurdistan University of Medical Sciences (SJKU), 24(3), 20-33. https://doi.org/10.29252/sjku.24.3.20
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، واقعیتدرمانی، تعارض کار- خانواده، بهزیستی روانی، زنان متأهل شاغل
Background and Aim: Administration of the therapy protocols can increase psychological well -being with resultant decrease in the work -family conflict. The purpose of this study was to make a comparison between the effects of group -based acceptance and commitment therapy and group -based reality therapy on work -family conflict and psychological well -being with maintenance effect among married female tele -communication company staffs in Tehran, in 2018 -2019.
Materials and Methods: This was a semi -experimental study with pre -test, post -test and follow -up design. 45 employees were selected purposefully and randomly were assigned to three groups. For data collection we used work -family questionnaire (Netemeyer, Boles & McMurrian, 1996) & psychological well -being scale (Ryff, 1989) and two therapeutic protocols (group -based acceptance and commitment therapy and group -based reality therapy). We used mix variance analysis and frequency measurement variance analysis.
Results: Comparison of the effects of group therapy with acceptance and commitment therapy with those of group -based reality therapy showed different results on reduction of work -family conflict. Also in regard to positive relationships with others (psychological well - being), acceptance and commitment therapy showed different efficacy compared to group therapy based on reality.
Conclusion: We concluded that group -based acceptance & commitment therapy can be used for improvement of the psychological well -being, and group -based reality therapy can be a suitable way for reduction of the work -family conflicts.
زمینه و هدف: با اجرای پروتکلهای درمانی میتوان بهزیستی روانی را افزایش و تعارض کار- خانواده را کاهش داد. از این رو
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی گروهدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروهدرمانی مبتنی بر واقعیتدرمانی بر تعارض
کار- خانواده و بهزیستی روانی با اثر ماندگاری زنان متأهل شاغل در شرکت مخابرات شهر تهران در سال 07-1001 می باشد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون– پسآزمون و پیگیری بود. تعداد نمونه 80 نفر بودند که
به صورت هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. جهت جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه تعارض کار-
خانواده )نت مایر، برلژ و مکماریان، 1001(، مقیاس بهزیستی روانی ریف )1040( و جهت مداخلات درمانی از درمان مبتنی بر
پذیرش و تعهد )هیز، 2338( و پروتکل واقعیتدرمانی گروهی استفاده شد. جهت آزمون فرضیههای تحقیق از تحلیل واریانس
آمیخته و تحلیل واریانس اندازهگیریهای مکرر استفادهشد.
یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد، اثربخشی گروهدرمانی مبتنی بر واقعیتدرمانی با گروهدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در
کاهش تعارض کار-خانواده متفاوت است و همچنین؛ اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروهدرمانی مبتنی بر
واقعیتدرمانی؛ در زیر مقیاس روابط مثبت با دیگران بهزیستی روانی متفاوت است. نتیجه اثر ماندگاری نشان داد که درمان مبتنی بر
پذیرش و تعهد و واقعیتدرمانی درماندگاری کاهش تعارض کار- خانواده متفاوت است.
نتیجهگیری: جهت افزایش بهزیستی روانی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای کاهش تعارضات کار- خانواده میتوان از
مداخلات مبتنی بر واقعیتدرمانی استفاده کرد.