Piri, S., Hosseininasab, S.D., & Livarjani, S. (2023). مقایسه اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد و تنظیم هیجان(مدل گراس) بر تعلل‌ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش آموزان پسر دورۀ متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی [The Impact of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Emotion Regulation Training (Gross Model) on Academic Procrastination, Resilience, and Depression in Students with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)]. Quarterly Journal of Family and Research, 19(4), 101-118. retrieved from http://qjfr.ir/article-1-1043-fa.html
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد با رویکرد مبتنی بر تنظیم هیجان (مدل گراس) بر تعلل‌ورزی تحصیلی، تابآوری و افسردگی دانش‌آموزان پسر دورۀ متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی بود. طرح پژوهش شبه‌آزمایشی بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی تشکیل می‌دادند که در سال تحصیلی 98-1397 در مدارس شهرستان تبریز مشغول به تحصیل بودند. از این تعداد 40 نفر به‌عنوان نمونه به‌شیوه هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (آموزش پذیرش و تعهد و تنظیم هیجان) و گروه کنترل جایگزین شدند (گروه پذیرش و تعهد 13نفر، گروه تنظیم هیجان 12 نفر و گروه انتظار 15 نفر). گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس افسردگی بک(1967)، مقیاس ﺗﻌﻠﻞورزی تحصیلی سولومون و راث‌بلوم (1984) و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس با به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS نسخه 21 استفاده شده است. در هر سه متغیر، میان سه گروه تفاوت معنادار آماری وجود داشت (افسردگی: 0/01>p ؛ 14/81=F؛ تابآوری: 0/01>p ؛ 9/84=F؛ و تعلل‌ورزی: 0/01> p ؛ 15/15=F). مقایسه زوجی نشان داد که هر دو آموزش نسبت به گروه کنترل اثربخشی بهتری داشتند. در هر سه متغیر گروه پذیرش و تعهد عملکردی بهتر داشتند. آموزش پذیرش و تعهد نسبت به روش آموزش تنظیم هیجان بیشتر سبب کاهش افسردگی و تعلل‌ورزی تحصیلی و افزایش تابآوری دانش‌آموزان پسر مبتلا به نقص توجه/ بیش‌فعالی می‌شود