Piri, S., Hoseininasab, D., Livarjani, S. (2020). Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Academic Procrastination, Resilience, and Depression in Students with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD).

چکیده

مقدمه و اهداف: امروزه درمان پذیرش و تعهد یکی از درمانهاي رفتاري نسل سوم در زمینه درمان اختلالات دوران

کودکی و نوجوانی است که بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با این حال اثربخشی آن، بهویژه در بین نوجوانان مبتلا به

اختلال نقص توجه/بیشفعالی با مشکلاتی چون تعللورزي، تابآوري و افسردگی چندان مورد توجه قرار نگرفته است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تعللورزي تحصیلی، تابآوري و افسردگی دانشآموزان

پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی ( ADHD (صورت گرفته است.

مواد و روشها: در پژوهش حاضر طرح نیمهآزمایشی پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل، 28 دانشآموز مبتلا به اختلال

نقص توجه/بیشفعالی از بین دانشآموزان مدارس دوره متوسطه شهر تبریز و با توجه به معیارهاي ورود انتخاب شدند و

بهصورت تصادفی در گروههاي آزمایش یا کنترل جایگزین شدند (گروه ACT 13 نفر و گروه کنترل 15 نفر). پرسشنامه

افسردگی بک و آزمون تعللورزي تحصیلی سولومون، راث بلوم و آزمون تابآوري کانر، دیویسون بر روي هر دو گروه اجرا

شد و سپس دانشآموزان گروه آزمایش در 10 جلسه هفتگی انفرادي درمان پذیرش و تعهد شرکت کردند، در حالی که

گروه کنترل در این مدت هیچ مداخلهاي دریافت نکرد و سپس ابزارهاي پژوهش مجددا بر روي همه نفرات اجرا شد.

یافتهها: یافتهها نشان داد اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تعللورزي حاکی از کاهش تعللورزي در مرحله پس از درمان

بود. در متغیر تابآوري ، دانشآموزانی که تحت رواندرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفته بودند نسبت به دانشآموزان

گروه کنترل افزایش معناداري نشان دادند. همچنین رواندرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش میزان افسردگی

دانشآموزان موثر بوده است.

Background and Aims: Acceptance and Commitment Therapy is one of the third generation

behavioral therapies in the treatment of childhood and adolescent disorders that has recently

received much attention. However, its effectiveness, especially among adolescents with

Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), with problems such as procrastination,

swings and depression, has not been much noticed. The aim of present study was to investigate

effectiveness of acceptance and commitment therapy on academic procrastination, resilience,

and depression in students withADHD.

Materials and Methods: To this aim, in a pretest-posttest with control group quasi- experimental study,

28 students were selected purposively and randomly divided into

experiment or control groups (13 in ACT group and 15 in control group). Conners rating

scale, Beck Depression Inventory (BDI-II, Beck, 1996), Solomon students and academic

procrastination version Roth Bloom (1984), and Conner- Davidson Resilience scale (CD- RISC,

Beck,1996)were completed before interventions by all participants and then

participants of experiment group individually received a 10-session ACT intervention, while

control group received no intervention. After completing the intervention, once more, the

instruments were administered.

Results: The results of Covaraince analysis showed that in the three variables of academic

procrastination, resilience, and depression, after controlling the covariate variable (pre-test scores)

there were significant differences among the two groups (depression: f=14/81; p< 0/001;

resilience: f=9/84; p< 0/001; academic procrastination: f=15/15; p< 0/001).

Conclusion: According to the results, ACT is an effective and promising intervention on

academic procrastination, resilience, and depression in students with Attention Deficit

Hyperactivity Disorder(ADHD)