Skip to main content

Vernooij, G.M. (2017). Acceptatie en commitment therapie bij eetstoornissen - een systematische review. Thesis: Universiteit Twente.

APA Citation

Vernooij, G.M. (2017). Acceptatie en commitment therapie bij eetstoornissen - een systematische review. Thesis: Universiteit Twente. Retrieved from http://essay.utwente.nl/73688/

Publication Topic
ACT: Empirical
Publication Type
Dissertation
Language
Dutch
Keyword(s)
eating disorders, acceptance and commitment therapy, systematic review, eetstoornissen, Acceptatie en commitment therapie, systematische review
Abstract

Achtergrond: Eetstoornissen zijn bijzonder moeilijk te behandelen. Cognitieve Gedragstherapie (CGT) wordt op dit moment gezien als de meest effectieve behandeling voor eetstoornissen. Toch blijkt deze therapie nog onvoldoende effectief. Een groeiend aantal studies wijst erop dat Acceptatie en Commitment Therapie (ACT) mogelijk een effectieve behandeling kan zijn voor eetstoornispatiënten. Tot op heden is er nog geen review gepubliceerd die een overzicht biedt van de huidige staat van het wetenschappelijk onderzoek naar ACT bij eetstoornissen.

Methode: Drie wetenschappelijke databanken, PsycINFO, Scopus en Web of Science, werden doorzocht, waarbij gebruik werd gemaakt van sleutelwoorden gerelateerd aan ‘eetstoornissen’ en ‘acceptatie en commitment therapie’. Hieruit zijn 11 bruikbare studies voortgekomen die voldeden aan de inclusiecriteria. Uitkomstmaten waren eetstoornissymptomen/gewicht, kwaliteit van leven en ACT-gerelateerde constructen.

Resultaten: De kwaliteit van het onderzoek van ACT bij eetstoornissen is laag. ACT wordt aangeboden als individuele of groepstherapie, waarbij de duur varieert. Studies laten afnames zien in eetstoornissymptomen, toenames in kwaliteit van leven en positieve resultaten wat betreft ACT-gerelateerde constructen. Er kunnen geen uitspraken worden gedaan over de effectiviteit van ACT per type eetstoornis. Studies laten zien dat ACT mogelijk even effectief kan zijn als CGT.

Discussie/conclusie: Over het algemeen wordt voorlopig bewijs gevonden voor de effectiviteit van ACT bij eetstoornissen, hoewel de wetenschappelijke evidentie mager is.

Toekomstig onderzoek moet zich richten op het doen van gerandomiseerd onderzoek, het bekijken van de werkzame mechanismen van ACT bij eetstoornissen en onderzoek naar de effecten van ACT bij verschillende typen eetstoornissen