Fasihi, R., Asadi, J., Hassanzadeh, R., & Derakhshanpour, F. (2019). Effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy and ACT on Irrational Beliefs of Medical Students. The Journal of Gorgan Univ Med Sci, 20(4), 61-68.
باور غیرمنطقی ، درمان شناختی - رفتاري ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، دانشجوي پزشکی
Background and Objective: Irrational beliefs underlie a wide range of cognitive impairments. This study was performed to compare the effect of cognitive-behavioral therapy and acceptance and commitment therapy on irrational beliefs of medical students.
Methods: In this quasi-experimental study, 45 medical students of Golestan University of Medical Sciences in north of Iran were non-randomly divided into control, cognitive-behavioral therapy (first intervention) and acceptance, commitment therapy (second intervention) groups. All three groups completed the pre-test, but the control group did not receive any therapy. The intervention groups were received 8 sessions of therapy. The data were collected through Jones's 1969 (IBQ-40) irrational beliefs questionnaire.
Results: The total score of irrational beliefs in the both intervention groups were reduced in comparison with control group (P<0.05). The mean score of the problem-based avoidance subscale (35.26±6.32) was significantly reduced in the second intervention group compared to the first intervention group (30.53±9.47) (P<0.05). Also, the mean scores of emotional impulsivity in the first intervention group (22.73±9.49) were significantly increased compared to the second intervention group (29.93±1.75) (P<0.05).
Conclusion: Two methods of cognitive-behavioral therapy and acceptance and commitment therapy reduce the irrational beliefs of medical students.
زمینه و هدف: باورهاي غیرمنطقی زمینهساز دامنه وسیعی از اختلالات شناختی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر درمان شـناختی - رفتاري و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهاي غیرمنطقی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه شبهتجربی 45 دانشجوي رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان به صورت غیرتصادفی در گروههـاي 15 نفري کنترل، گروه درمان شناختی - رفتاري (مداخله اول) و گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (مداخله دوم) تقسیم شـدند. هـر سـه گروه پیش آزمون را تکمیل کردند؛ اما گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. گروههاي مداخله 8 جلسـه درمـان را دریافـت نمودنـد. دادهها از طریق پرسشنامه باورهاي غیرمنطقی جونز سال 1969 (-40IBQ (جمعآوري گردید. یافتهها: هر دو روش درمانی در گروههاي مداخله در مقایسه با گـروه کنتـرل سـبب کـاهش نمـره کلـ ی باورهـا ي غیرمنطقـ ی گردیـ د (0/05>P(. میانگین نمره زیرمقیاس اجتناب از مشکل (35/26±6/32) در گروه مداخله دوم در مقایسه با گروه مداخلـه اول ( 30/53±9/47) کاهش آماري معنیداري یافت (0/05>P(. همچنین میانگین نمره زیرمقیاس بیمسؤولیتی هیجانی در گـروه مداخلـه اول (22/73±9/49) در مقایسه با گروه مداخله دوم (29/93±1/75) افزایش آماري معنیداري یافت (0/05>P(. نتیجهگیري: دو روش درمان شناختی - رفتاري و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش باعث کاهش باورهاي غیرمنطقـ ی دانشـجو یان رشـته پزشکی گردید.