Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy in Improving Self-Efficacy of Mothers of Children with Autism

Given the unique stresses inherent in raising a child with autism, mothers may find it challenging to maintain a positive sense of self-efficacy. This study sought to determine the effects of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on self-efficacy of mothers of children with autism. This quasi-experimental research had a pretest-posttest control group design. The statistical population of the study included mothers of children with autism in Isfahan from among whom 30 individuals were selected via convenience sampling and were randomly assigned to experimental (N=15) and control (N=15) groups. Due to subject attrition, the sample size reduced to 10 and 12 in the experimental and control groups, respectively. The data were collected by Berkeley Parenting Self-Efficacy Scale- Second Grade Version (Holloway et al., 2005). The experimental group received eight 90-minute sessions of ACT, while the control group received no intervention. The data were analyzed by multivariate analysis of covariance (MANCOVA). The results showed that ACT was effective in increasing self-efficacy and its components (responsibility,  self-management, accepting child as an individual, and positive evaluation about child) among mothers of children with autism (p<0.05). Findings suggest that ACT can be effective in promoting self-efficacy of mothers of children with autism and may have promise in helping mothers better adjust to the difficulties in raising such children.

 روانی که به مادران کودکان اوتیسم وارد می
شود،
منجر به کاهش خودکارآمدی این
مادران می
شود
. پژوهش حاضر با
هدف
تعیین
تأثیر
درمان
مبتنی
بر
پذیرش
و
تعهد
بر
خودکارآمدی مادران
دارای
کودک
اوتیسم
انجام
گرفت
ه است
.
پژوهش
حاضر
از
نوع
نیمه
آزمایشی
با
پیش
آزمون
-
پس
آزمون
و
گروه
گواه
بود.
جامعه
آماری پژوهش
را
مادران
دارای
کودک
اوتیسم
شهر
اصفهان
تشکیل
دادند
که
از
میان
آنان
03
نفر
به
روش
نمونه
گیری
در
دسترس
انتخاب
شدند
و
با گمارش
تصادفی
بهدو
گروه
آزمایشی
(15
نفر)
و
گواه
(15
نفر)
تقسیم
شدند
.
به دلیل ریزش نمونه،
13
نفر در گروه آزمایش و
11
نفر در
گروه گواه باقی
ماندند.
ابزار
پژوهش،
مقیاس
خودکارآمدی
مادران
برکلی
ساختة
هالووی
و
همکاران
(
1335
)بود.
گروه
آزمایش
هشت
جلسه
۰3
دقیقه
ای
درمان
گروهی
مبتنی
بر
پذیرش
و
تعهد
را دریافت کردند
و
برای
گروه
گواه
هیچ
مداخله
ای
اعمال
نشد.
داده
هابا
بهره
گیری
از
تحلیل
کو
واریانس
چندمتغیره
(مانکوا)
تجزیه
وتحلیل
شد
ند
. نتایج
نشان
داد
که
درمان
مبتنی
بر
پذیرش
و
تعهد
بر
افزایش
خودکارآمدی
و
مؤلفه
های
آن
(مسئولیت
پذیری، خودمدیریتی، پذیرش
فرزند و ارزیابی مثبت فرزند)
در
مادران دارا
ی
کودک
اوتیسم
مؤثر
بوده است
(35/3>p
.)
از این رو
می
توان
گفت
درمان
مبتنی
بر
پذیرش
و
تعهد
می
تواند
در
افزایش
خودکارآمدی
مادران
دارای
کودک
اوتیسم
مؤثر
باشد و
از
طریق
این
نوع
درمان
می
توان
به
مادران
دارای
کودکان
اوتیسم
کمک
کرد