Comparison of the Effect of Group Counseling Based on Spirituality-Based Therapy and ACT on Reducing Demoralization of the Elderly

در سنین سالمندی به دلیل شیوع از دست دادنها و فقدانهای متعدد نظیر همسر، اقوام، دوستان، شغل، موقعیت اجتماعی و اقتصادی، باورها و اعتقادات و غیره، افراد بیش از پیش در معرض زمینههای ابتال به دلزدگی وجودی قرار دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان معنویتمحور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی وجودی سالمندان انجام شد. روش پژوهش حاضر، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان ساکن سرای سالمندان شهر زابل در سال -98 1397 بود که 36 نفر )سه گروه 12 نفره( از سالمندان با روش در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برنامههای معنویتدرمانی گاالنتر و سیگل و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در جلسات 90 دقیقهای به صورت هفتهای دو جلسه برگزار گردید و پس از گذشت دو ماه از پسآزمون، آزمون پیگیری به عمل آمد. برای جمعآوری دادهها از مقیاس دلزدگی وجودی کیسان و همکاران استفاده شد و دادهها با روش تحلیل کوواریانس تکمتغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که هر دو روش درمانی بر کاهش دلزدگی وجودی تأثیرگذار بودند و این تأثیر در دوره پیگیری ماندگار بود )0/01

Translated using google translate.  In old age, due to the prevalence of multiple losses and losses, such as spouses, relatives, friends, Occupation, social and economic status, beliefs and beliefs, etc., people are more and more exposed to the grounds for suffering from existential boredom are located. Therefore, the present study aimed to compare the effectiveness of Spirituality-based therapy and acceptance and commitment therapy on reducing existential boredom in the elderly.
Method: The present study was quasi-experimental with a pretest-posttest design and follow-up with a control group. The population of the present study included all elderly people living in nursing homes in Zabol in 2019. In 2018, 36 elderly people (three groups of 12 people) were selected by the available method and based on the criteria of Inclusion study was selected and randomly divided into two experimental groups and an alternative control group. Galanther and Siegel Spiritual Therapy Programs and Acceptance and Commitment Therapy in 9 Sessions. Two sessions per week were held, and after two months of post-test, the
follow-up was done. To collect data, the Existential Boredom Scale of Kisan et al. was used and the data were analyzed using univariate analysis of covariance. The results showed that both methods treatment was effective in reducing existential boredom and this effect was lasting during the follow-up period )0/01<P). Comparison of the two therapeutic methods showed that the spiritual therapy method was based on the Acceptance and commitment have a greater effect on reducing existential boredom (P<0.01). 
Results: It can be said that spirituality-based therapy is more compatible with the culture and religious background
It seems that the elderly have been able to adapt to the conditions of the elderly better than other treatments
and affect the reduction of their existential boredom.