Comparison of the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy, Mindfulness and Motivational Interviewing on Distress Tolerance in Men with Substance Abuse Disorder Undergoing Maintenance Therapy

Substance abuse, as one of the four crises of the 21st century, and also the most important cause of high-risk behaviors. The aim of this study was to compare the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy, Mindfulness and Motivational Interviewing on distress tolerance in men with substance abuse disorders undergoing maintenance treatment. The research design was a quasi-experimental pretest-posttest with a control group. The statistical population included all men with Robat Karim opioid abuse disorder who referred to substance abuse treatment centers in this city from March 2017 to June 2014. Among them, a sample of 72 people was selected using cluster random sampling method and randomly placed in three experimental groups and one control group. The Simmons and Gaher (2005) Distress Tolerance Questionnaire was used to collect data. The experimental groups underwent ten sessions of 50 minutes under the group of Acceptance and Commitment Therapy, Motivational Interview and Mindfulness. The results of one-way analysis of covariance showed that there is a significant difference between all three treatment approaches based on Acceptance and Commitment Therapy, Mindfulness and Motivational Interview and the control group in the degree of anxiety tolerance of men with substance abuse disorder. Also, there is no significant difference between Acceptance and Commitment Therapy and Mindfulness groups. But the mean of Acceptance and Commitment Therapy group is higher than the average of Motivational Interview group (p <0.001). Also, the mean of mindfulness group was higher than the mean of motivational interview group (p <0.001). Based on the findings, it can be concluded that treatment based on Acceptance and Commitment Therapy and Mindfulness due to helping people to communicate painful experiences and face negative emotions to distressing men with substances abuse disorder is effective.

سوءمصرف مواديکیازبحرانهای چهارگانهقرنبیستويکمومهمترينعاملايجادکنندهرفتارهایپرخطر
است.اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد، ذهن آگاهی و مصاحبه انگیزشی بر
تحمل پريشانی در مردان دارای اختالل سوءمصرف مواد تحت درمان نگهدارنده انجام شد. طرح پژوهش،
نیمهآزمايشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمام مردان دارای اختالل سوءمصرف
مواد افیونی رباطکريم در سال1399بود که در مراکز درمان سوءمصرف مواد اين شهر تحت درمان بودند. از بین
آنها نمونهای به حجم72نفر با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهتصادف در سه گروه آزمايش
و يک گروه گواه جايگزين شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه تحمل پريشانی سیمونز و گاهر (2005)
استفاده شد. گروههای آزمايشی به مدت ده جلسه50دقیقهای تحت گروهدرمانی مبتنی بر پذيرش و تعهد،
مصاحبه انگیزشی و ذهنآگاهی قرارگرفتند.نتايج تحلیل آزمون ِ تحلیل کوواريانس يکراهه نشان داد بین هر سه
رويکرد مداخلهای و گروه گواه در میزان تحمل پريشانی مردان دارای اختالل سوءمصرف مواد تحت درمان
نگهدارنده تفاوت معنادار وجود دارد. بین گروه پذيرش و تعهد و ذهنآگاهی تفاوت معناداری وجود ندارد اما
و میانگین گروه ذهن میانگین گروه پذيرش و تعهد بیشتر از میانگین گروه مصاحبه انگیزشیآگاهی بیشتر از
میانگین گروه مصاحبه انگیزشی است. براساس يافتههای حاصل میتوان گفت درمان مبتنی بر پذيرش و تعهد و
ذهنآگاهی با کمک به افراد در برقراری ارتباط با تجارب دردناکو مواجههباهیجانمنفی بر تحمل پريشانی
مردان دارای اختالل سوءمصرف مواد مؤثر است.