Comparison of the effectiveness of group therapy based on acceptance and commitment and amantadine on pain, fatigue and quality of life in patients with multiple sclerosis

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (ام. اس) شا یع ترین بیماري نورولوژیک پیشرونده است که در آن میلین سیستم اعصاب مرکز ي تخریب می شود و مشکلات متعددي را براي فرد مبتلا ایجاد می کند و از مهم ترین بیماريهاي تغییردهنده زندگی فرد به وی ژه در سنین جوانی است که باعث افت شدید سطح عم لکرد فردي میشود. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد و داروي آمانتادین بر درد، خستگی و ک یفیت زندگی بیماران مبتلا به ام. اس م یباشد. روش کار: مطالعه حاضر، نیمه تجربی با طرح پیشآزمون - پسآزمون انجام شد. جامعه آماري تمام افراد مبتلا به ام. اس در استان همدان بود که تعداد 60 بیمار زن با داشتن ملاكهاي ورود، در دسترس به صورت غیرتصادفی انتخاب و به دو گروه مساوي تحت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) و مصرف داروي آمانتادین هر گروه به مدت 3 ماه قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه سنجش خستگی (-9 FSS(، کیفیت زندگی (-29 MSIS (و درد مک گیل را پیش و پس از درمان تکمیل کردند. دادهها با استفاده از روش آماري آنالیز واریانس، کوواریانس، کروسکال -والیس، LSD و بونفرونی و با کمک نرمافزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. یافته ها: ی افته هاي پژوهش نشان داد تفاوت بین مصرف آمانتادین و اکت با برتري تأثیر آمانتادین نسبت به اکت بر درد، خستگی و کیفیت زندگی معنی دار نشد ( /001 0 < P(. نتیجه گیري : می توان نتیجه گرفت که درمان هاي غیردارویی نیز می تواند به عنوان درمان مکمل در کنار درمان هاي پزشکی به کار گرفته شود.

Introduction: Multiple sclerosis (MS) is the most common progressive neurological disease in which the myelin of the central nervous system is destroyed and causes many problems for the affected person and is one of the most important life-changing diseases, especially at a young age which causes a severe reduction in the level of individual performance. The aim of this study was to compare the effectiveness of group therapy based on acceptance and commitment and amantadine on pain, fatigue and quality of life in patients with MS.
Methods: The present quasi-experimental study was performed with a pre- and post-test design. Statistical population included all people with MS in Hamadan province, Iran; 60 female patients who met the inclusion criteria were randomly selected and divided into two equal groups undergoing treatment based on acceptance and commitment (act) and taking amantadine for 3 months. Subjects completed the fatigue severity scale (FSS-9), multiple sclerosis impact scale (MSIS-29), and McGill Pain before and after treatment. Data were analyzed using ANOVA, covariance, Kruskal-Wallis, LSD and Bonferroni statistical methods using SPSS software version 22.
Results: The findings showed that the difference between amantadine consumption and act with the superiority of amantadine effect over act on pain, fatigue and quality of life was not significant (P<0.001).
Conclusion: It can be concluded that non-pharmacological therapies can also be used as adjunctive therapy along with medical therapies.