Comparison of the effectiveness of "Acceptance and Commitment Therapy" and "Schema Therapy" on resilience among patients with cardiovascular disease: A pilot study

زمینه و هدف: نارسایی‌های قلبی عروقی می‌تواند خصوصیات روان‌شناختی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد و هر مداخله‌ای که بتواند وضعیت روانی آنان را تحت تاثیر قرار داده و باعث بهبود آنها شود، منجر به مقابله مطلوب‌تر آنها با بیماری خواهد شد. هدف این پژوهش، مقایسه میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر تاب‌آوری بیماران قلبی-عروقی بود.

روش و مواد: روش پژوهش از نوع نیمه‎آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون در قالب دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل نامعادل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران قلبی-عروقی مراجعه کننده به مرکز پزشکی هسته‌ای در سال 1396 در شهر تهران بود که برای انجام معاینات تشخیصی و اسکن قلب مراجعه نمودند. نمونه‏ پژوهش با تعداد 45 نفر(15 نفر گروه آموزش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، 15 نفر گروه آموزش طرحواره درمانی و 15 نفر گروه کنترل) به روش نمونه‎گیری غیرتصادفی در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. به منظور گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه تاب‌آوری Connor-Davidson استفاده شد. پس از اجرای پیش‎آزمون برای هر سه گروه، گروه­های آزمایش با استفاده از پروتکل درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در 12 جلسه و پروتکل طرحواره درمانی در 10 جلسه تحت مداخله درمانی قرار گرفتند. پس از مداخله، پس‏آزمون از هر سه گروه به عمل آمد. داده ها با استفاده از ترم افزار آماری و با استفاده ز آزمون های توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: از بین افراد شرکت کننده در مطالعه در گروه طرحواره درمانی 9 (60%) نفر زن و 6 (40%) نفر مرد، در گروه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش 8 (53%) نفرزن و 7 (47%) نفر مرد و در گروه کنترل 5 (33%) نفر زن و 10 (67%) نفر مرد بودند. در گروه آزمایش طرحواره درمانی، نمره تاب‌آوری در پیش آزمون با میانگین (انحراف معیار) (4/20) 8/43، به (9/23) 5/58 در پس آزمون افزایش یافت (003/0=P). در گروه آزمایش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، نمره تاب‌آوری با میانگین (انحراف معیار) (3/20) 7/43 در پیش‌آزمون به (8/22) 5/84 در پس‌آزمون افزایش یافت (002/0=P). در گروه کنترل تغییرات معنی داری دیده نشد.

نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که مداخلات درمانی بر افزایش تاب‌آوری بیماران قلبی تاثیرگذار بوده است اما میزان اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در بیماران قلبی بیشتر از آموزش طرحواره درمانی بوده است. بنابراین، آموزش این مداخلات روانشناختی به عنوان یک مداخله موثر در جهت بهبود تاب‌آوری بیماران قلبی موثر و سودمند است.

Background  and Objectives: Patients'  psychological  characteristics  can affect  how  they deal  with cardiovascular  problems, and  any  intervention that  can  improve their  mental  state will  lead  to a  better response  to the  disease.  The aim  of  this study  was  to compare  the  effectiveness of  acceptance  and commitment therapy and schema therapy on resilience among patients with cardiovascular diseases. Materials  and Methods: This quasi-experimental  study  was conducted  with  a pretest-posttest  design, including two experimental groups and an unbalanced control group. Participants included 45 patients with cardiovascular diseases who were referred to the Nuclear Medicine Center for diagnostic examinations and cardiac  scans in  2017  in Tehran.  Participants  were selected  via  convenience sampling  method  and were randomly assigned to three groups, each including 15 participants: the commitment training group, schema therapy  training  group, and  the  control group.  Data  were collected  via  Connor-Davidson  resilience questionnaire.  After performing  the  pretest for  all  three groups,  the  experimental groups  underwent therapeutic  intervention in  12  sessions using  the  commitment and  acceptance  therapy protocol  and  the schema therapy protocol in 10 sessions. After the intervention, a posttest was performed in all three groups. Data  were analyzed  using  SPSS software  version  21 statistical  using  descriptive tests  and  multivariate analysis of covariance. Results: Among  the  participants in  the  study in  the  schema therapy  group,  9 (60%)  were  female, and  6 (40%) were male, in the treatment group based on commitment and acceptance, 8 (53%) were female, and 7 (47%)  were  male. In  the  control group,  5  (33%) were  female,  and 10  (67%)  were male.  In  the schema therapy experimental group, the mean (SD) resilience score in the pretest increased from 43.8 (20.4) to 58.5 (23.9) in the posttest (P=0.003). In the experimental group based on commitment and acceptance treatment, the  mean (SD)  resilience  score increased  from  43.7 (20.3)  in  the pretest  to  84.5 (22.8)  in  the posttest (P=0.002). No significant changes were seen in the control group. Conclusion: The  study  showed that  both  commitment and  acceptance  therapy interventions  and  schema therapy  training effectively  increased  resilience of  individuals  with cardiovascular  problems,  but the effectiveness of commitment and acceptance therapy was more significant than schema therapy education.