Ahangari, S.A.H, Zarbakhsh, M., Mahmoodi, N. (2021). The Effectiveness of Therapy based on Acceptance and Commitment to Improving Academic Performance and Reducing Academic Procrastination of Students with Academic Failure in Abadan University of Medical

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش اهمال کاری تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشکده علوم پزشکی آبادان در سال تحصیلی 1398-1397 بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر نیمه‌‌تجربی- میدانی و از نوع طرح پیش‌‌آزمون و پس‌‌آزمون با گروه کنترل بود. ‌‌نمونه پژوهش با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران شامل 60 نفر شد که به شیوه داوطلبانه انتخاب شده بودند و به روش جایگشت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه گواه تقسیم شدند (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه). از هر دو گروه به وسیله مقیاس‌‌های عملکرد تحصیلی درتاج (1383) و اهمال‌‌کاری تحصیلی سولومون و راثلبوم، نسخه دانشجو (PASS) پیش‌‌آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش نیز به مدت 8 جلسه 90-60 دقیقه‌‌ای در معرض متغیر مستقل (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) قرار گرفتند. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده‌‌ها از روش تحلیل واریانس چند متغیره (مانکووا) استفاده شد.
یافته‌‌ها: نتایج به دست آمده در سطح معنی‌‌داری 01/0>p نشان دادند که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب شود عملکرد تحصیلی و کاهش اهمال‌‌کاری تحصیلی در گروه آزمایش شده است.
نتیجه‌‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش عملکرد تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی مؤثر است.

Purpose: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of therapy based on acceptance and commitment to improve academic performance and reduce academic procrastination of students with academic failure in Abadan University of Medical Sciences in the academic year 2018-2019.

Materials and Methods: The method of the present study was quasi experimental-field and by pre-test and post-test plan type with control group. The research sample using Cochran’s sample volume determination formula included 60 people who were selected voluntarily and divided into one experimental group and one control group by random permutation method (30 experimental group and 30 control group). The pre-test student version (PASS) was performed from both groups by the Dortaj scale of academic performance (2004) and the academic procrastination of Solomon and Rothblum, and the experimental group was exposed to an independent variable (therapy based on acceptance and commitment) for 8 sessions of 60-90 minutes. Then post-test was performed from both groups. Multivariate analysis of variance (Manqua) was used to analyze the data.

Finding: The results obtained at a significance level of p <0.01 showed that therapy based on acceptance and commitment led to the academic performance growth and reduced academic procrastination in the experimental group.

Conclusion: Acceptance and commitment-based therapy is effective in increasing the academic performance of students with academic failure.